Kim, kind van gescheiden ouders, woont in twee huizen en heeft vier opvoeders. Dat betekent vier meningen, vier waarheden en vier visies. Waar is zij in dit verhaal? Kim: “Ik vraag me regelmatig af hoe ik al die volwassenen tevreden moet houden. Waar doe ik goed aan? Voor mij was IOG een goede oplossing. In het begin kwamen we vaak samen en gedurende het traject bouwden we het af, omdat we onderling meer vertrouwen in elkaar kregen.” Het resultaat bij Kim: het gezin heeft weer grip op de situatie, Kim kan weer meer kind zijn en doet positieve ervaringen op, waardoor haar zelfvertrouwen groeit.

Zoë was 15 jaar toen haar moeder Annet een beroep deed op Pactum. Annet: “We hadden vaak heftige ruzies en ik kon steeds moelijker tot Zoë doordringen. In het begin denk je vooral dat je zelf faalt. Tot ik hoorde dat het ook op school slecht ging en dat Zoë veel spijbelde. Via school kwamen we bij een hulpverlener van Pactum terecht. We hebben regelmatig gesprekken gevoerd met haar. Soms alleen, soms samen. Ook de mentor van school was er een paar keer bij. Inmiddels gaat het veel beter. Natuurlijk hebben we nog wel eens ruzie, dat is normaal voor een puber. Maar meestal hebben we het heel leuk samen en geniet ik volop van mijn dochter. Ook bij Zoë lijkt de knop om: ze gaat weer met plezier naar school en wil echt iets van haar leven maken.”

Moeder Renate wist gewoon dat er iets aan de hand was met haar dochter Pien (2 jaar). Renate: “Ze liep nog niet en was vaak in zichzelf gekeerd. Familie en vrienden zeiden dat ik me niet druk moest maken, dat het vanzelf wel goed zou komen. Via de huisarts kwam ik bij Pactum. Mijn gevoel bleek juist, Pien is autistisch. Pien gaat nu naar de dagbehandeling en daar krijgt ze de begeleiding die ze nodig heeft om zich te ontwikkelen. Mijn man en ik krijgen ook hulp. We leren hoe we ons kleine meisje thuis het beste kunnen begeleiden. Het gaat misschien niet vanzelf, maar ik weet zeker dat het goed komt.”